Γεννήθηκε στην Υπάτη Φθιώτιδας τον Οκτώβριο του 1904. Εισήλθε, πρώτος στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων (ΣΣΕ) το 1920. Εξήλθε μεταξύ των πρώτων, από τη ΣΣΕ, ως Ανθυπολοχαγός Πυροβολικού την 29/9/1923.

Το έτος 1930 μετετάχθη στο μόνιμο επιστημονικό προσωπικό της Γεωγραφικής Υπηρεσίας Στρατού (ΓΥΣ). Ασχολήθηκε κυρίως με γεωδαιτικές, τοπογραφικές εργασίες καθώς και με εργασίες αεροφωτογράφισης.

Κατά την διάρκεια του Ελληνοϊταλικού Πολέμου 1940-41 υπηρέτησε στην αρχή ως Διοικητής του Πρώτου Τάγματος Χιονοδρόμων, που συγκρότησε και οργάνωσε ο ίδιος και στη συνέχεια ως Διοικητής της 21ης Μοίρας Ορειβατικού Πυροβολικού (Ο.Π), στην περιοχή Πόγραδετς. Κατά τη σύμπτυξη από το Αλβανικό μέτωπο, ως Δκτης της 21ης Μοίρας Ο.Π, τάχθηκε την 14/4/1941 στα υψώματα δυτικά του Δισπηλιού Καστοριάς, για να επιβραδύνει την προέλαση των Γερμανών. Η υπερκέραση του δεξιού άκρου της αμυντικής διάταξης της XIII Μεραρχίας διαφαίνεται ως αναπόφευκτη.

Ο Τχης Παπαρρόδου Ιωάννης, επιδίδεται σε έναν αγώνα σκληρό και αδυσώπητο, σε έναν αγώνα μέχρις εσχάτων. Περιφέρεται παντού και εμψυχώνει τους πάντες. Ο αγώνας είναι άνισος και η υποχώρηση μοιραία, την οποία όμως παρά τις προτροπές δεν δέχεται καν να συζητήσει. Η Μοίρα του εξουδετερώνεται από το ανηλεές σφυροκόπημα του εχθρικού Πυροβολικού και της Αεροπορίας. Οι ελάχιστοι μαχητές που του απέμειναν τον ειδοποιούν ότι είναι περικυκλωμένος και τον προτρέπουν να φύγει για να σωθεί. Τότε δίδει την ιστορική, συγκινητική και ανεπανάληπτη απάντηση:

«Η ΤΙΜΗ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΟΣ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΜΟΥ ΕΠΙΒΑΛΛΟΥΝ ΝΑ ΜΕΙΝΩ ΕΔΩ»

Χειρίζεται προσωπικά ακόμα και πολυβόλο το οποίο έχει αγκαλιάσει ως τον τελευταίο αχώριστο και πιστό του σύντροφο στις επάλξεις που μόνος του ετάχθη και την 13.00 ώρα της 15ης Απριλίου 1941, Μεγάλη Τρίτη, καταλήγει από σφαίρα Γερμανικού περιστρόφου που δέχεται στο μέτωπο.

Έτσι ο Τχης Παπαρρόδου Ιωάννης εισέρχεται στην αιωνιότητα, κοσμώντας το Πάνθεο των Αθανάτων Ηρώων της Νεώτερης Ελλάδας. Ως ελάχιστο φόρο τιμής προς τον Ήρωα, η Γ.Υ.Σ. έδωσε στο Στρατόπεδό της το όνομα του.